Toen was geluk…

Wellicht kent u het liedje gezongen door Gerard Cox en het gelijknamige tv-programma: ?Toen was geluk heel gewoon.? Een van de coupletten luidt als volgt:

we waren heel erg arm

en niemand hield van ons

maar we hadden thee (…).

En het liedje van Rene Froger: ?Een eigen huis.? Ook daarin komt een zin met thee voor: ja alles alles kan een mens gelukkig maken, de zon die doorbreekt, een vers kopje thee!

En weet u wat nou zo opvallend is? Beide liedjes gaan over geluk! ?Toen was geluk heel gewoon? gaat over de gelukkige ?oude? tijd en ?Een eigen huis? gaat over de fijne dingen in het leven. Toch vind ik het bijzonder, dat in twee liedjes (en wellicht nog meer!) die over geluk gaan, thee wordt genoemd.

Ik heb er eigenlijk geen verklaring voor, maar het zal wel zo zijn:

thee en geluk: een goede combinatie!

Marina

p.s. Kent u nog andere (Nederlands-talige) liedjes waarin thee voorkomt? Vertel het mij!

Thee-evenement

Van 10 tot 12 maart 2000 wordt in Brussel een ?uniek evenement waar thee, koffie en al hun begeleidende lekkernijen verenigd zijn? gehouden. Thee, koffie, snoep, gebak, koekjes, chocolade, noem maar op: alles is aanwezig! Voor meer inlichtingen kunt u bellen met (0032) 32 2 3437215 of mailen naar: aroma@skynet.be

Brussels Expo-Heizel-Paleis 7

Een bezoekje aan een theeplantage (1)

Vanaf 1 januari 1999 woon ik met mijn man en ons 1﷓jarig zoontje in Kuala Lumpur, Maleisië. Het is een heerlijk land, alleen de eeuwig-durende hitte nekt me af en toe een beetje (gemiddeld 33 graden het jaar rond…!). Een van de uitstapjes die we met onze veelvuldige bezoekers dan ook regelmatig ondernemen is de koelere bergen in. De Cameron Highlands zijn schitterend en alleen al de weg ernaartoe (er is er maar één) is het bezoek waard. De weg lijkt op een dichtbegroeid oerwoud, wat ons een heel nietig gevoel gaf. We gingen een bezoekje brengen aan één van de twee BOH﷓theeplantages aldaar. BOH is de grootste theeproducent van Maleisië en we zijn begin dit jaar dan ook zonder problemen overgestapt van Pickwick naar hun Cameronian.

Toen we de eindeloze theeplantages inreden met hun typische groen geblokte patroon was het uitzicht adembenemend. Het slingerende weggetje werd steeds smaller. Toen we langs de barakken kwamen waarin de ﷓ vooral van Indiase afkomst ﷓ arbeiders gehuisvest waren, was het doel bijna in zicht. De fabriek was niet te zien vanwege de diverse touringcars gevuld met Japanners die natuurlijk hun reputatie eer aan deden en druk fotografeerden. Vanwege die drukte zag het ernaar uit dat een rondleiding niet zou lukken. Geen probleem: via een gebouwtje voor de fabriek kwamen we op een terras met schitterend uitzicht waar we de thee alvast geprobeerd hebben.

De mevrouw die ons zou rondleiden zat al te wachten en we moesten de steile trappetjes beklimmen om boven in de stoffige hal de eerste processen te kunnen zien. Even later stonden we tussen bergen versgeplukte theeblaadjes te kijken naar een heftig ronddraaiende machine die de blaadjes plette om de sappen eruit vrij te maken. Helaas was het lawaai in de fabriek niet gering en het enige dat we hebben kunnen verstaan is het “Okay?” waarmee ze elk verhaaltje afsloot. Uit pure noodzaak heb ik maar foto's gemaakt van de borden met uitleg die aan de muren hingen en thuis heb ik rustig kunnen nalezen wat we nu eigenlijk allemaal hebben gezien. Nadat de thee allerlei bewerkingen heeft ondergaan, worden de theebalen vervoerd naar Kuala Lumpur, waar de grote verpakkingsfabriek staat. Gelukkig staat er vlakbij dit stoffige en lawaaierige gebouwtje een gloednieuwe, supergrote en hygiënische fabriek waar natuurlijk het grootste gedeelte van de echte produktie plaatsvindt. Anders zou ik misschien toch maar op een ander merk overgaan…..!

Roos Blom﷓Rulkens

Maleisië

Volgend nummer het tweede en laatste deel van dit verslag.

Tip!

Nog tot 30 januari kunt u de thee-tentoonstelling Tea for Two in Brussel bezoeken, waar ik in november over schreef.

Natuurlijk ben ik er zelf ook naar toe geweest. In het komende nummer volgt een verslag van deze, naar mijn mening, prachtige tentoonstelling.

Column Nr. 8

Nog meer genieten van thee

Naast een goede gezondheid en veel geluk is mijn wens voor de lezers

en lezeressen van Tea-World, dat Tweeduizend ook Theeduizend

zal worden.

Mensen genieten, volgens de overlevering, al bijna 5000 jaar

van de theeblaadjes van de

Camellia Sinensis.

Soms ook met toevoegingen:

Suiker in thee

Echte thee wordt vaak puur

gedronken maar er kunnen ook verschillende zoetstoffen

gebruikt worden, zoals:

suiker, milde, verfijnde

witte kandij of honing.

Suiker neemt de scherpte weg

maar ook een deel van de smaak.

Een enkel korreltje kandij

kan net de ?scherpe randjes? wegnemen van bijvoorbeeld

een Darjeeling First Flush.

De geur en smaak zal dan beter

tot zijn recht komen.

Detail voor de theeliefhebber:

de kandij geeft een mooi

knisperend geluid wanneer

ze in de thee valt.

Bij gebruik van honing verdient het aanbeveling om een honingsoort te kiezen met een neutrale smaak

zoals bijvoorbeeld Acacia-honing.

Citroen in thee

Voor wie thee bereid met zacht, zuiver mineraalarm water is het toevoegen

van citroen niet zo logisch.

De citroen zal de geur en smaak

van de subtiele etherische oliën

die uit de theebladeren komen overheersen en teniet doen gaan.

Voor wie thee echter bereid met leidingwater, kunnen enkele

druppeltjes citroen in de thee

een lichter kleurende thee met

een frissere smaak geven

Melk of room in thee

Het toevoegen van een wolkje room

of melk is vooral bij krachtige theesoorten een overweging waard.

De engelsen staan er om bekend

dat zij melk aan hun Classic Strong English Tea toevoegen, maar ook in Nederland was het vroeger voor velen gebruikelijk om een lepeltje

room in de thee te doen.

Ook hier geldt alles met mate.

Subtiel gebruik van pure, ongeklopte room kan een thee ?ronder? van smaak maken zonder dat

de roomsmaak overheerst.

Koffieroom heeft een specifieke smaak van zichzelf en is daardoor niet geschikt als toevoeging in de thee.

In Ost-Friesland, in Duitsland

(net over de grens met Groningen)

heeft men een cultuur van het

drinken van zeer krachtige thee

* ?mit Kandis und Sahne? *

en is thee volksdrank nummer 1.

De Ostfriesen behoren dan ook tot de grootste theedrinkers van Europa.

De Ostfriese theecultuur is overigens oorspronkelijk afkomstig uit Nederland. Wellicht wordt thee in Nederland

in de toekomst weer net

zo geliefd als vroeger!?

In Column Nr 9…

Afternoon Tea - High Tea -

Tea Dance

Karel Christiaan Thieme, theeproever

Theefeitjes

Dit keer allerlei uitspraken over thee!

* De dichter William Cowper sprak over ?de koppen die blij maken maar niet dronken?.

* ?Wat zou de wereld zijn zonder thee? Hoe bestond hij? Ik ben blij dat ik niet geboren werd voordat er thee was,? aldus Sydney Smith.

* ?De kop menselijkheid,? zo omschreef Kakuzo Okukura thee.

* In Taking tea omschrijft Andrea Israel een kop warme thee als ?net zo geruststellend als een nachtzoen?.

Brand!

Een van de meest voorkomende keukenongelukjes: je vingers branden aan een hete pan. Heel vervelend, maar thee kan verlichting brengen: door op de verbrande plaats een nat, koud theezakje te leggen, heelt het wondje (vanwege de theïne in thee) sneller.

Theeraket

Moet u binnenkort een kinderfeestje organiseren? Neem dan eens een kijkje op

http://www.vanharte.nl/ mr_peek.htm

Op deze pagina vindt u een truc van de zogenaamde theeraket, waarmee u de kinderen waarschijnlijk een groot plezier zult doen. Veel succes!

Colofon

Heeft u vragen, opmerkingen of reacties, stuur deze dan naar:

Marina Polderman

Spaarlingsstraat 3

4421 GD Kapelle

Tel. 0113-342388

teaworld@freemail.nl

Tea-World is een productie van Marina Polderman.

De theecolumn wordt verzorgd door dhr. Thieme.

Een bezoekje aan een theeplantage

Vanaf 1 januari 1999 woon ik met mijn man en ons 1﷓jarig zoontje in Kuala Lumpur, Maleisië. Het is een heerlijk land, alleen de eeuwig-durende hitte nekt me af en toe een beetje (gemiddeld 33 graden het jaar rond…!). Een van de uitstapjes die we met onze veelvuldige bezoekers dan ook regelmatig ondernemen is de koelere bergen in. De Cameron Highlands zijn schitterend en alleen al de weg ernaartoe (er is er maar één) is het bezoek waard. De weg lijkt op een dichtbegroeid oerwoud, wat ons een heel nietig gevoel gaf. We gingen een bezoekje brengen aan één van de twee BOH﷓theeplantages aldaar. BOH is de grootste theeproducent van Maleisië en we zijn begin dit jaar dan ook zonder problemen overgestapt van Pickwick naar hun Cameronian.

Toen we de eindeloze theeplantages inreden met hun typische groen geblokte patroon was het uitzicht adembenemend. Het slingerende weggetje werd steeds smaller. Toen we langs de barakken kwamen waarin de ﷓ vooral van Indiase afkomst ﷓ arbeiders gehuisvest waren, was het doel bijna in zicht. De fabriek was niet te zien vanwege de diverse touringcars gevuld met Japanners die natuurlijk hun reputatie eer aan deden en druk fotografeerden. Vanwege die drukte zag het ernaar uit dat een rondleiding niet zou lukken. Geen probleem: via een gebouwtje voor de fabriek kwamen we op een terras met schitterend uitzicht waar we de thee alvast geprobeerd hebben.

De mevrouw die ons zou rondleiden zat al te wachten en we moesten de steile trappetjes beklimmen om boven in de stoffige hal de eerste processen te kunnen zien. Even later stonden we tussen bergen versgeplukte theeblaadjes te kijken naar een heftig ronddraaiende machine die de blaadjes plette om de sappen eruit vrij te maken. Helaas was het lawaai in de fabriek niet gering en het enige dat we hebben kunnen verstaan is het “Okay?” waarmee ze elk verhaaltje afsloot. Uit pure noodzaak heb ik maar foto's gemaakt van de borden met uitleg die aan de muren hingen en thuis heb ik rustig kunnen nalezen wat we nu eigenlijk allemaal hebben gezien.

Als ik het goed begrepen heb gaat het zo'n beetje als volgt.

De thee wordt geplukt en eerst worden de blaadjes gerold (geplet) zodat de sappen vrijkomen. Daarna kan de 2 tot 3 uur durende fermentatie, beter gezegd oxidatie, beginnen: een natuurlijk chemisch proces waarbij de enzymen in de thee blootgesteld worden aan zuurstof. Dit is het gevoeligste proces van het hele theemaken waarbij de smaak en aroma's bepaald worden. Daarna worden de blaadjes gedroogd door ze door hete lucht﷓machines heen te laten gaan. De fermentatie wordt zo gestopt, het vochtgehalte wordt teruggebracht tot maximaal 3% en de typische zwarte knisperige vorm ontstaat omdat de nog aanwezige sappen gekrystaliseerd worden. Dit duurt twintig minuten. Eenmaal gedroogd kan de thee gesorteerd worden. Dit gebeurt ook grotendeels mechanisch, via grote automatische zeven. Daarna worden de theebalen vervoerd naar Kuala Lumpur, waar de grote verpakkingsfabriek staat. Gelukkig staat er vlakbij dit stoffige lawaaierige gebouwtje ergens een gloednieuwe supergrote en hygiënische fabriek waar natuurlijk het grootste gedeelte van de echte produktie plaatsvindt. Anders zou ik misschien toch overgegaan zijn op een ander merk…..!

De hele rondleiding werd in razend tempo uitgevoerd en na tien minuten

stonden we beduusd rond te kijken in het souvenirwinkeltje. De thee was er

natuurlijk in alle uitvoeringen te koop (hier in de supermarkt betaal ik trouwens minder voor dezelfde verpakkingen!) alsmede allerlei ongelofelijk onmisbare souvenirs zoals petjes, T﷓shirts en sleutelhangers. We konden die verleiding weerstaan en zijn nog eens rustig op eigen houtje rond gaan lopen. Het mooist blijf ik toch de plantages zelf vinden. Ze zijn van een kleur groen die de naam groen echt eer aan doet! En dat mooie lapjespatroon dat ontstaat door alle plukpaadjes die erdoorheen lopen is echt apart.

Helaas konden we hier niet zien hoe sommige theesoorten met de hand

gesorteerd worden. Dat vond ik in de andere fabriek een van de fotogeniekste onderdelen: die mooie Indiaase mevrouwen die in razend tempo blaadjes uit zaten te zoeken.

Ons bezoekje zat er weer op. Op weg naar beneden kwamen we langs een wegafzetting van de politie, een vast ritueel bij elk bezoek aan de bergen. Die vele plantages herbergen nogal wat illegale medewerkers waardoor de politie veel staat te controleren. Een van de schaduwzijden van alles wat we gezien hebben. Net zoals die arbeidersbarakken. Maleisië mag dan wel een van de rijke Aziatische landen zijn; sommige produkten worden hier helaas mede zo goedkoop geleverd door de uitbuiting van de arbeiders die voor een hongerloontje zwaar werk moeten verrichten.

Ik zal daar wel nooit aan wennen, zittend in mijn ruime appartement met zwembad voor de deur……..

Roos Blom﷓Rulkens

Maleisië